zamknijMałgorzata Łupina jest przepełniona ludzkimi historiami. Kiedy tylko rozmowa zejdzie na temat bohaterów jej programów, nie może przestać o nich opowiadać: o kambodżańskiej specjalistce od rozbrajania min, która na koniec nagrania podeszła do kamery i pokazała język, żeby było widać, że oprócz munduru nosi też bardzo kobiecy kolczyk. O panu Krzysztofie, który w dzieciństwie był nie do upilnowania, a potem któregoś dnia samodzielnie wyposażył sobie kampera i dziś takie auta tworzy dla innych. O rodzinie, która przypadkiem weszła w posiadanie alpak i rozkręciła z nich spory biznes.
Łupina od pierwszego momentu wie, kogo kamera pokocha, bo nie jest po prostu telewizyjną menedżerką, wyspecjalizowaną w analizowaniu słupków oglądalności i „dowożeniu KPI-ów”, ale operatorką po łódzkiej filmówce. Skończyła ją w 1995 r. jako druga kobieta w historii tej uczelni (po Jolancie Dylewskiej). To dzięki temu od razu dostrzega w programach telewizyjnych błędy, których inni często nie potrafią zdefiniować.
– Doskonale rozumie też widownię. Telewizja, mimo powszechnej dostępności narzędzi do jej tworzenia, nie jest łatwą sztuką. Małgorzata doskonale wie, jak działają w telewizji narracja i obraz, tego uczy się właśnie w szkole filmowej. Poznałem ją, kiedy zacząłem zarządzać kanałami tematycznymi w TVN i szukaliśmy nowej szefowej dla TVN Style. Została nią właśnie Małgosia. Jest niezwykle energiczna i konkretna w działaniu – mówi Maciej Maciejowski, dziś prezes Gremi Media, który w 2011 roku zatrudnił Łupinę w TVN Style.
Do filmówki Łupina trafiła, kiedy zrezygnowała ze swoich pierwszych studiów: architektury i budownictwa na Politechnice Łódzkiej.
– Wydział operatorski był wtedy postrzegany jako bardzo męski kierunek. W tym zawodzie trzeba nosić i ustawiać ciężki sprzęt, a to nie pasowało ludziom do kobiety. Ale mnie zafascynowała fotografia. Po trzech latach studiów na architekturze i budownictwie zrobiłam pierwsze w życiu zdjęcia i od razu pokochałam to medium, dlatego postanowiłam przenieść się na fotografię. A taki kierunek był na wydziale operatorskim – wspomina Łupina.
Na studiach wsparł ją jej wykładowca – wybitny operator Witold Sobociński, którego Łupina uważa za osobę mającą największy wpływ na jej zawodowe życie. Obok Edwarda Miszczaka, byłego wieloletniego członka zarządu TVN, odpowiedzialnego za sprawy programowe, i Jerzego Wójcika, operatora m.in. filmów „Eroica”, „Matka Joanna od aniołów” czy „Popiół i diament”. Współpracowała też z Pawłem Edelmanem i Piotrem Sobocińskim.
Sama swoją pierwszą etiudę – „Alojzy” – zrobiła w konwencji sci-fi. Tytułowy bohater terroryzuje pustynną planetę w kształcie łyżki.
Po tym, jak Sobociński wciągnął ją w pracę dla rynku reklamy, Łupina na kilka lat wsiąkła w świat spotów reklamowych. Pierwszy samodzielnie zrobiła dla Heinekena. Potem zaczęła dostawać kolejne zlecenia, aż została specjalistką od reklam piwa.
- Zrealizowałam 300 reklam. Mój świat zmienił się dopiero wtedy, kiedy Edward Miszczak zaproponował, żebym wymyśliła program dla Martyny Wojciechowskiej – wspomina.
Do TVN trafiła przez nabór operatorów do programu Big Brother. Potem stworzyła tam program „Misja Martyna”, którego była reżyserką i producentką. Pracowała też z Wojciechowską przy programie „Kobieta na krańcu świata”. Realizowały go na całym globie.
– Bardzo często byłam na tych planach samozwańczym operatorem. Nagrywałam, gdy inne kamery były już wyłączone. Wtedy powstawał materiał bardzo prawdziwy i szczery. Taki udaje się zrobić, gdy bohater zapomina o kamerach – wspomina.
Na koncie miała już wtedy nagradzany czarno-biały film „Himilsbach. Prawdy, bujdy, czarne dziury”. Edward Miszczak zgodził się, by dwa razy w roku mogła realizować własne dokumenty. Wiele z nich dostawało nagrody, a pokazywało brutalne realia, w jakich żyją kobiety w Peru, Indiach czy Kamerunie.
Jej operatorskie zacięcie pamięta Maciej Maciejowski.
– Ujęła mnie tym, że nawet gdy jeździła na zdjęcia jako producentka, zawsze miała przy sobie aparat fotograficzny. Wtedy to był jakiś Canon, którym można już było kręcić filmy. Dokręcała nim własne ujęcia. Pomimo że była tam producentką, a nie operatorką. To był taki papierek lakmusowy ujawniający jej pasję. Kiedy człowiek robi coś, na czym mu zależy, robi zazwyczaj więcej, niż musi – mówi.
Łupina wspomina pracę przy programach Martyny Wojciechowskiej jako szkołę producenckiego życia.
– Ekipa była mała, a niespodziewanych sytuacji cała masa i często trzeba było podejmować trudne decyzje. Na przykład w Afryce czas płynie ludziom zupełnie inaczej, czasem czeka się na bohatera całymi dniami, a w Indiach trzeba zamawiać trzy ekipy kierowców, bo na pewno i tak dwie z nich nie przyjadą – mówi.
Po latach jej pracy na całym świecie została dyrektorką kanału TVN Style.
– Nigdy nie myślałam o takiej roli w telewizji, a już na pewno nie myślałam o tworzeniu programów kobiecych i lifestyle’owych – wspomina Łupina.
Szybko okazało się jednak, że jej szefowie się nie pomylili.
– Znalazłam wiele ciekawych programów, które wystarczyło tylko wizualnie wzbogacić, by zyskały od razu większą widownię. Polski widz jest bardzo wymagający i zwraca ogromną uwagę na odpowiednio dobraną muzykę, grafikę czy samą realizację – mówi.
To ona wymyśliła, żeby zrobić program z francusko-polskim kucharzem Pascalem Brodnickim, a potem rozwinęła w telewizji modę na tematy kulinarne. Program okazał się sukcesem, a ona z czasem została szefową kanałów lifestyle’owych TVN. Zaczęła zarządzać także m.in. TVN Turbo.
Przeszła szkolenia menedżerskie, ale uważa, że zarządzania ludźmi najlepiej uczy praca na planach filmowych.
– Operator musi umieć zarządzać ludźmi i się z nimi komunikować. Ja jestem w pracy dość elastyczna – działam tak, jak pozwala mi na to zespół. Zawsze staram się go poznać i jak najlepiej wykorzystywać jego możliwości – mówi Łupina.
Przyznaje, że jest wymagającą szefową. Ale też, jak od razu dodaje, szczerą i wpierającą.
Kanały lifestyle’owe w TVN rozwijała, gdy telewizyjną grupę kupiło Scripps Networks Interactive. To ona stworzyła w Polsce stacje HGTV i Food Travel. Potem TVN odkupiło Discovery.
– Nagle zrobiliśmy się dużą firmą i coraz mniej mi to odpowiadało. W mojej pracy coraz mniej było twórczości, za to rozrastały się towarzyszące jej obowiązki wynikające z pracy w dużej korporacji – mówi Łupina.
W ten moment idealnie wpisała się zawodowa propozycja, jaka napłynęła z Kina Polska TV – znacznie mniejszego od TVN właściciela stacji telewizyjnych Kino Polska, Stopklatka, Kino Polska Muzyka, Kino, FilmBox i Zoom.
– Dwa lata temu, po dwóch dekadach, zakończyłam współpracę z TVN. Rozstaliśmy się w zgodzie, ustalając, że gdybym chciała produkować coś kiedyś dla stacji, zawsze mogę – mówi Łupina.
W Kino Polska została dyrektor odpowiedzialną za wszystkie stacje. Co ją przekonało?
– Możliwość tworzenia tu własnych seriali i programów. Ale też decyzyjność, niezależność, jaką mam, i ogromne wsparcie współpracujących działów: marketingu czy autopromocji. To znacznie mniejsza firma niż TVN, ale zatrudnia naprawdę świetnych specjalistów. Jesteśmy jedną grupą, pracujemy razem i zawsze gramy do jednej bramki – mówi.
W Kinie Polska wspólnie z Akson Studio zrealizowała serial „To nie ze mną”. Godzinami może opowiadać o cyklu „Złoty interes”, pokazującym udane pomysły na biznes w Polsce. I o „Domu w cenie mieszkania” – programie, w którym prezentowane są pomysły na tanie domy.
To, co się w jej życiu nie zmieniło, to fakt, że nadal dużo pracuje. W wolnym czasie realizuje się w nietypowym hobby – tworzy rzeźby i przedmioty użytkowe z… betonu.
Dlaczego nigdy nie założyła własnej firmy producenckiej?
– Mogłabym, ale dużo większe możliwości daje praca u kogoś. Wtedy nie trzeba się martwić o budżet na realizację. Firma oczywiście wyznacza swoje ramy, ale ja to lubię. We własnej firmie producenckiej bardzo dużo czasu zajmuje prezentowanie projektu i poszukiwanie na niego budżetu. Mnie to męczy – przyznaje otwarcie.