zamknijRazem z rodzicami i czworgiem rodzeństwa przyszła gwiazda kina dorastała w Sacramento w Kalifornii, z dala od blichtru Hollywood. „Zdarzało się, że szliśmy spać głodni. Nie mieliśmy prawie w ogóle pieniędzy, dlatego czasem kradliśmy jedzenie ze sklepu” – wspominała w jednym z wywiadów Chastain. „Obsługa wiedziała, ale przymykała na to oko”.
Lata mijały, a matka i ojczym Jessiki, choć pracowali niemal bez przerwy, coraz trudniej wiązali koniec z końcem. Dziewczynka popołudnia spędzała w szkole, gdzie z powodu piegów i rudych włosów nazywano ją „najbrzydszą na świecie”, a wieczory z ukochaną babcią Marilyn. To właśnie ona zabrała siedmioletnią wnuczkę do teatru na musical „Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze”. Dziewczynka była wniebowzięta. Tak odkryła swoje powołanie.
Al Pacino wypatrzył stypendystkę Robina Williamsa
Chastain nie miała jednak złudzeń – jej rodziny nie było stać na opłacenie profesjonalnych lekcji aktorstwa. Tym bardziej nie miała więc szans na naukę w prestiżowej Juilliard School w Nowym Jorku, gdzie czesne kosztowało zdecydowanie więcej, niż zarabiali jej rodzice.
Czasem jednak wystarczy mieć talent, a cała reszta to szczegół. Tak właśnie było w przypadku Jessiki – udało jej się zdobyć stypendium ufundowane przez aktora Robina Williamsa. Dzięki temu mogła spełnić swoje marzenie.
Jednak nie była szczęśliwa, bez przerwy obawiała się, że nie będzie wystarczająco dobra i straci stypendium. Ten lęk spędzał jej sen z powiek. Wkrótce wpadła w depresję. Była jednak więcej niż „wystarczająco dobra” – była wybitnie utalentowana. A świat już wkrótce miał się o tym przekonać.
W 2003 roku Jessica Chastain ukończyła Juilliard School. Miała 26 lat. „Jestem pierwszą osobą z dyplomem w mojej rodzinie”, wyznała w rozmowie z „The Hollywood Reporter”. Przeniosła się z Nowego Jorku do Los Angeles i od razu zaczęła chodzić na castingi. Ale wciąż nie było dla niej ról.
„Zaczęłam się poważnie zastanawiać nad przefarbowaniem włosów na blond”, zdradziła w „HuffPost”. „Rudzielcowi o raczej niekonwencjonalnej urodzie trudno było dostać się do filmu czy serialu”. Oferowano jej jedynie marne epizody, m.in. w „Ostrym dyżurze”. Ale już kilka lat później oryginalna uroda aktorki stała się jej największym atutem.
Na szczęście w rolach teatralnych Jessica Chastain od początku mogła przebierać. Wystąpiła m.in. w „Wiśniowym Sadzie” na podstawie sztuki Czechowa u boku Michelle Williams. Otrzymała też rolę tytułowej Salomé w sztuce „Salomé” według dramatu Oscara Wilde’a. Reżyserował Al Pacino. Inscenizacja okazała się sukcesem, więc Pacino postanowił przełożyć sztukę na język filmu. Oczywiście powierzając Jessice główną rolę.
„Zawdzięczam mu niezwykle dużo”, mówiła aktorka podczas nagrania dla BBC. „Stał się nie tylko moim mentorem, lecz także bliskim przyjacielem. Zanim zaprosił mnie do swojej sztuki, trudno było mi zdobyć choćby epizodyczne role. Ale on wierzył we mnie od początku. Dał mi olbrzymią szansę i sprawił, że sama zaczęłam wierzyć, że mam talent. Bo skoro sam Al Pacino widzi we mnie aktorkę, to chyba coś jest na rzeczy”.
Przełom
I rzeczywiście, namaszczenie przez Pacino zaprocentowało. W 2008 roku Jessica Chastain zagrała rolę główną w filmie „Jolene”, za którą otrzymała swoją pierwszą ważną nagrodę – statuetkę dla najlepszej aktorki na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Seattle. Dwa lata później grała w chwalonym przez krytyków „Długu” u boku laureatki Oscara Helen Mirren.
Jednak prawdziwy przełom nadszedł rok później.
W 2011 roku Jessica Chastain wystąpiła w trzech filmach, które przyniosły jej międzynarodowe uznanie, sławę i pieniądze. Kameralny „Take Shelter”, w którym partnerowała Michaelowi Shannonowi, zjednał jej krytyków. „Drzewo życia”, w reżyserii Terrence’a Malicka, gdzie wcieliła się w żonę Brada Pitta, zdobyło Złotą Palmę w Cannes. I w końcu „Służące”, w reżyserii Tate Taylor, na podstawie bestsellerowej powieści Kathryn Stockett – film, który sprawił, że dołączyła do pierwszej ligi gwiazd Hollywood.
„W końcu przestano pytać, kim jest ta ruda”, śmiała się aktorka. „Służące” zapewniły Chastain pierwszą nominację do Oscara. Tego samego dnia, gdy dowiedziała się o szansie na upragnioną statuetkę, poznała również swojego przyszłego męża. „To się nazywa mieć dobrą passę, prawda?”, żartowała w rozmowie z magazynem „Evening Standard”.
Spotkali się na pokazie Armaniego w Paryżu. Gian Luca Passi de Preposulo, przystojny Włoch o arystokratycznych korzeniach, był PR-owcem tego domu mody. Od razu między nimi zaiskrzyło. Jednak na galę rozdania Oscarów, 28 lutego 2012 roku, Jessica przyszła nie z nowym partnerem, a ze swoją ukochaną babcią. W końcu to dzięki niej zaczęła się przygoda Chastain z aktorstwem.
Aktorskie spełnienie
Rok później aktorka znów była nominowana do Oscara – tym razem za rolę młodej agentki CIA tropiącej Osamę Bin Ladena w thrillerze szpiegowskim „Wróg numer jeden” Kathryn Bigelow. Ale statuetka trafiła w jej ręce dopiero dziewięć lat później. 27 marca 2022 roku Jessica Chastain odebrała Oscara dla najlepszej aktorki za rolę telewizyjnej ewangelistki Tammy Faye Bakker w filmie „Oczy Tammy Faye”.
By wcielić się w swoją bohaterkę, przeszła ogromną metamorfozę. Nic więc dziwnego, że film był nominowany do Oscara również za najlepszą charakteryzację. Była to jedna z ośmiu kategorii, w których nagrody wręczono przed oficjalną transmisją gali. Oburzona taką decyzją Chastain zagroziła, że zrezygnuje z przejścia po oscarowym czerwonym dywanie, jeśli ogłoszenie laureatów za najlepszą charakteryzację przypadnie w tym samym czasie.
Szczęśliwie tak się nie stało i mogliśmy podziwiać piękną aktorkę w spektakularnej fioletowej sukni domu mody Gucci.
Można było się spodziewać, że oscarowe przemówienie Jessiki Chastain będzie zaangażowane społecznie. Aktorka jest zadeklarowaną feministką, od lat walczy m.in. o równe traktowanie kobiet i mężczyzn w branży filmowej, nagłaśnia przypadki molestowania seksualnego w Hollywood, jest też jedną z inicjatorek ruchu Time’s Up. Gwiazda wielokrotnie krytykowała publicznie producenta Harveya Weinsteina i często podkreśla, że branża ma się bez niego „zdecydowanie lepiej”. Jessica wspiera również osoby LGBTQ, jak i te zmagające się z zaburzeniami psychicznymi i osobowości. Ta ostatnia kwestia jest jej szczególnie bliska – w 2003 roku cierpiąca na depresję siostra aktorki, 24-letnia Juliet, odebrała sobie życie.
„Samobójstwo to dziś najczęstsza przyczyna zgonów w naszym kraju”, mówiła ze sceny aktorka. „To tragedia, która dotyka wielu rodzin, dotknęła i mojej. Ale najczęściej dotyka osób LGBTQ”, podkreśliła, wyraźnie wzruszona. Następnie Chastain zwróciła się bezpośrednio do mniejszości seksualnych: „Tym z was, którzy czują się osamotnieni, którym brakuje nadziei, chcę głośno powiedzieć: jesteście bezwarunkowo kochani, właśnie za to, jacy jesteście”. Sala nagrodziła jej wystąpienie owacją.