Kultura

To nazwisko jest znane nawet laikom, którzy nie mają pojęcia o fizyce, a Wszechświat znają tylko z filmów science-fiction. A przecież to taki niezwykły człowiek!

Niektórzy stawiają tę książkę w jednym rzędzie z wybitnymi antywojennymi satyrami – "Przygodami dobrego wojaka Szwejka" i "Paragrafem 22". Czy słusznie? Możemy wreszcie się o tym przekonać osobiście.

"Armada" to komiks dla miłośników klasycznego science-fiction w stylu "Star Treka". Oto przez wszechświat przemierza konwój tysięcy, jeśli nie milionów statków, którymi podróżują różne rasy. Ta kosmiczna karawana to właśnie tytułowa Armada. Tworzą ją migranci szukający nowych planet do zamieszkania. Pewnego dnia zwiadowcy lecący przed konwojem natrafiają na statek rozbity na zalesionej planecie. Podróżowali nim ludzie. Wszyscy, oprócz małej dziewczynki, zginęli. Władze konwoju postanawiają zabrać ją ze sobą...

Tym razem zacznę od ważnej informacji dla wszystkich, którzy nie znają komiksów o Usagim Yojimbo. Możecie spokojnie czytać tę recenzję dalej, nawet jeśli w życiu nie przeczytaliście jednej strony jego przygód. Mało tego, możecie wciąż czytać ten tekst, chociaż jest to recenzja już 9. części jego przygód. Usagi ma bowiem jedną podstawową zaletę — można go czytać na wyrywki! Oczywiście najlepiej czytać wszystkie serie w kolejności, ale... tym razem można mieć to w nosie. Dlaczego?

Mężczyzna był zupełnie nagi i leżał na brzuchu na łóżku do masażu. Twarz miał ukrytą w specjalnym otworze. Kobieta, która go masowała, zdążyła go już trochę poznać podczas poprzednich wizyt i dlatego odważyła się zadać mu kilka osobistych pytań. O to, czy mieszka w pobliżu i gdzie pracuje? Mężczyzna odpowiedział jej, że jest inżynierem i zajmuje się projektowaniem instalacji przemysłowych, a także ich serwisowaniem. Zrobił na kobiecie wrażenie. Czuł to. W jego opowieści był jednak jeden problem. Nic, co powiedział, nie było prawdą...

To jedna z najbardziej niezwykłych podróży w czasie, bo odbywa się w świecie tajnych służb. Autor, amerykański dziennikarz, były korespondent w Warszawie, John Pomfret celowo odwołuje się w tytule swojej książki do jednego z filmu z Jamesem Bondem. Ale zamiast „From Russia with Love” (polskie tłumaczenie "Pozdrowienia z Rosji") dał tytuł „From Warsaw with Love” (czyli "Pozdrowienia z Warszawy"). Ten wybór ma duży sens.

Jedni go uwielbiali, inni z niego szydzili. Stanisław Bareja, reżyser i scenarzysta uznawanych dziś za kultowe filmów i seriali, choćby „Misia”, „Poszukiwany, poszukiwana” czy „Alternatywy 4”, jako twórca nie miał łatwego życia. A to przyczepiała się do niego socjalistyczna cenzura, a to dokuczali mu zazdrośni o sukces u widzów koledzy z branży. Na szczęście miał bezpieczny port, w którym mógł odpocząć po burzliwych rejsach w świecie filmu – to jego najbliżsi, żona i dwoje dzieci, a także mama.

Ciało leżało twarzą do ziemi w świeżo wykopanym grobie. Dziwnie to wyglądało i nie miało najmniejszego sensu. Grób był bowiem za płytki i leżące w nim zwłoki, nawet gdyby zostały przysypane ziemią, bardzo szybko zostałoby odnalezione. Zwłaszcza że do zbrodni doszło na zadbanym polu golfowym, na którym po prostu nie udałoby się ukryć świeżej mogiły.

Kiedy pierwszy raz wszedłem do Notre Dame w Paryżu… no właśnie. Dziś nie pamiętam, jakie wówczas zrobiła na mnie wrażenie. Późniejsze odwiedziny w tej wyjątkowej świątynii, zostawiły znacznie bogatsze wspomnienia. Ale ciągle przed oczami mam telewizyjny przekaz 15 kwietnia 2019 roku, gdy wielkie płomienie pustoszyły katedrę.

Jeśli na dworze panuje potworny upał, albo ścina siarczysty mróz, to jedną z alternatyw poparzenia skóry lub wyziębienia organizmu może być pogrążenie się w ciekawej lekturze na działce lub w domowym zaciszu. A taką na pewno jest „Rok, który zmienił wszystko”. To obszerna, pasjonująco napisana przez amerykańskiego dziennikarza Erika Larsona opowieść o pierwszym roku rządów Winstona Churchilla.