Edukuje i pozwala ciekawie spędzić czas, mówiąc o wodzie, nauce i ekologii. To wyjątkowe miejsce, które w 2020 roku stało się częścią prestiżowego Szlaku Zabytków Techniki, wpisane jest nie tylko na listę najciekawszych atrakcji stolicy Dolnego Śląska, ale i całego regionu. Ultranowoczesne centrum wiedzy na temat wody pełne jest nowinek technicznych i ciekawych ekspozycji. Goście są tu zaskakiwani od pierwszej minuty. Kluczowym eksponatem, jaki widzą tuż po wejściu, jest 46,5-metrowa drukarka wodna, ponoć najdłuższa w Europie. Dalej jest równie fascynująco. W każdej z siedmiu stref tematycznych znajduje się instalacja wywołująca efekt "wow", choćby makieta batyskafu Trieste w skali 1:1. Dzięki niej wiemy, jak się czuli pierwsi podwodni odkrywcy i co kryje się w głębinach oceanów.

Historia obiektu ciekawa jest sama w sobie. Również ona stanowi istotną część wystawy stałej, dlatego odwiedzający mogą dowiedzieć się, jak ważny było dzisiejsze Hydropolis na inżynieryjnej mapie miasta.

W Orońsku, w pobliżu Radomia, wykreowano niepowtarzalny klimat do tworzenia rzeźby, instalacji czy performance’ów. Artyści wykorzystują tę szansę, mając tu do dyspozycji pracownie rzeźbiarskie, narzędzia i pomoc techniczną.

Tutejszy Ośrodek Rzeźbiarski ma za sobą długą historię. Aktywność rozpoczął w 1965 roku, a od 1981 roku realizuje swe zadania pod nazwą Centrum Rzeźby Polskiej. Ciekawe jest już samo miejsce zajmowane przez CRP. Ulokowane jest bowiem w dziewiętnastowiecznej posiadłości polskiego malarza batalisty Józefa Brandta. W odnowionych wnętrzach pałacowych zobaczyć można stałą ekspozycję, odbywają się tu także koncerty i imprezy kulturalne. Wystawy zmienne rzeźbiarzy polskich i zagranicznych mają miejsce w budynku Muzeum Rzeźby Współczesnej, oranżerii, wozowni i w wolno stojącej na terenie parku kaplicy pałacowej. W spichlerzu mieści się hotel i kawiarnia.

Gości niezmiennie zachwyca Park Rzeźby, wyjątkowa ekspozycja sztuki współczesnej, idealnie komponująca się z otaczającą przyrodą, zabytkowymi drzewami i stawami.

Miejsce to udowadnia, że każdy niezależnie od wieku może odkrywać tajemnice natury, samodzielnie przeprowadzać doświadczenia i świetnie się przy tym bawić. W Centrum Nauki Kopernik wcielenie się w rolę badacza i odkrywcy jest bardzo łatwe. Strefa Eksperymentowania z 200 stacjami doświadczalnymi skupiona jest na przyrodzie i zachodzącym w niej zjawiskom oraz człowiekowi i jego percepcji świata fizycznego. W strefie poświęconej przyszłości na własne oczy zobaczyć można koniec XXI wieku. Z kolei Majsternia skłania do tworzenia, pozwala zamienić się w inżyniera czy naukowca, spod ręki którego wychodzi maszyna latająca albo katapulta. Minilaby natomiast dają możliwość eksperymentowania w trzech różnych laboratoriach – biologicznym, chemicznym i fizycznym.

W Centrum Nauki Kopernik jest też fascynujący, jedyny w Polsce teatr, w którym występują zaawansowane technologicznie humanoidy – RoboThespiany poruszające się przy pomocy sprężonego powietrza.

To miejsce odkrywa pasjonujące historie na temat filmowej Łodzi i polskiego kina. Ciekawy jest sam budynek będący siedzibą Muzeum Kinematografii. Pałac, który Karol Scheibler, najbogatszy łódzki fabrykant, w XIX wieku wybudował na Księżym Młynie dla swojej rodziny, wciąż istnieje w swojej pierwotnej bryle. Dziś gmach jest nowoczesną i dobrze zorganizowaną placówką z bogatą ofertą dla amatorów dobrego kina, choć nie trzeba być jego wielkim znawcą, by znakomicie się tu bawić. Muzeum posiada pokaźną kolekcję elementów scenografii i rekwizyty z polskich produkcji, również plakatów filmowych. Wystawy przybliżają sylwetki znanych reżyserów, ich życie zawodowe i prywatne. Poddasze zaś należy bezapelacyjnie do znanych bohaterów świata filmu animowanego. Wnętrza pałacu Karola Scheiblera zainteresowały wielu filmowców. Kręcono w nich m.in. "Ziemię obiecaną", "Lalkę" czy "Między ustami a brzegiem pucharu".

Lodowa bryła budynku, kiedy tylko powstała w 2014 roku, okrzyknięta została jedną z ikon miasta. Nikogo nie dziwiło, że staje na najwyższych stopniach podium w wielu prestiżowych konkursach architektonicznych na świecie. Budowla wydaje się nieco dziwna, jednym przypomina lodowy pałac, innym wierzchołek góry lodowej. Mimo oryginalnej formy tworzy spójną całość z pobliską neogotycką zabudową. Wnętrze filharmonii robi zresztą równie duże wrażenie jak jej biała fasada. Na ponad 12 tys. mkw. przestrzeni, na czterech kondygnacjach, mieści m.in.: salę symfoniczną, salę kameralną, sale prób, sklep muzyczny, kawiarnię, obszerne foyer oraz garderoby dla artystów, magazyn instrumentów i biura. W salach koncertowych przygotowano ponad tysiąc miejsc dla słuchaczy. Akustyka jest w nich dokonała. Dźwięk i dobrze dobierany program artystyczny sprawiają, że szczecińska filharmonia stała się instytucją rozpoznawalną w całej Europie.

W oryginalnie zachowanym domu rodzinnym Marii Pileckiej powstał nowy punkt na kulturalnej mapie Polski w całości poświęcony Witoldowi Pileckiemu i jego najbliższym. W zabytkowym, odrestaurowanym budynku ulokowano nowoczesne muzeum prezentujące losy "ochotnika do Auschwitz".

Postać rotmistrza Witolda Pileckiego poznać tu można nie tylko jako polskiego superbohatera, lecz także jako zwykłego człowieka. Muzeum przedstawia szczegóły jego misji wywiadowczej w niemieckim obozie koncentracyjnym, opowiada o wydarzeniach i ludziach kształtujących jego charakter, a także losy Polski oraz dzieje Zagłady, o której informowały raporty Pileckiego z KL Auschwitz. Wystawa stała "O Marii i Witoldzie Pileckich", również w formie multimedialnej i filmowej, umiejscowiona jest na trzech poziomach domu wybudowanego w 1901 roku przez Konstantego Ostrowskiego, ojca Marii. Na szczególną uwagę zasługuje historia śledztwa, rozprawy i wykonania wyroku śmierci na Pileckim. Obiekt oficjalnie inauguruje swoją działalność 2 listopada.